Liefde geeft Stralendheid

LIEFDE

Ik heb ontdekt dat alles wat ik schrijf uiteindelijk steeds weer neerkomt op LIEFDE.

Liefde voor het kind, maar ook juist voor jezelf. Daarbij gaat het ook om je eigen innerlijk kind.

Het innerlijk kind is dat deel in jezelf dat vroeger , toen

je zelf kind was, niet gehoord of gezien is. Hierdoor ben je jezelf gaan aanpassen en zijn er allerlei patronen en gedragingen ontstaan.

Een gedrag is een manier van handelen die men van je verwacht  (zoals het hoort) of dat je jezelf aangeleerd hebt om er maar bij te oren of om mee te kunnen doen. Het heeft niets te maken met wie je in essentie bent. 

Wij zijn allemaal zuivere liefde.

Dat is ook wat alle baby's hebben in de eerste tijd na de geboorte.

Baby's ZIJN pure liefde. Er hangt a.h.w. iets om hen heen. Ze STRALEN.

Deze gloed komt uit de ziel. De verbinding tussen ziel en liefde zorgt ervoor om de menselijkheid te versterken.

Dat betekent dat we als eerste van onszelf moeten houden. Kunnen we dat niet goed hoe dan wel van een ander!?

Hoe mooi past hier de spreuk;.....Heb uw naaste lief als uzelf!

Het is heerlijk om mensen waar te nemen als ze een baby zien. Aan de lichaamstaal is af te lezen dat ze zachter worden en zich openen en ontvankelijker worden voor het wonder en de LIEFDE. Ze resoneren eigenlijk op de liefdesenergie die de baby uit-straalt.

Baby's houden volledig van zichzelf en ze weten dat ze perfect, beminnelijk en uniek zijn!. Ze 'ZJN' en weten dat alles goed is. Ze zijn nog onbevangen en oordeelloos.

Na een paar maanden vervaagt dat en rond een jaar of 10 is die stralendheid aanzienlijk minder geworden. Om zich te beschermen hebben ze een stuk van die liefde opgesloten, ter bescherming, zodat ze niet meer gekwetst worden. Het is niet weg, alleen verstopt.

De wereld zou er echt heel anders uitzien als we allemaal van pure liefde zouden kunnen blijven stralen. Net zoals toen we net geboren waren.

We zouden allemaal zelfverzekerder zijn en vertrouwen op onze talenten.

We zouden helemaal van onszelf houden. Dat is niet egoistisch en heeft er niets mee te maken dat je jezelf beter vindt dan een ander.

Niemand is perfect. Maar door van jezelf te houden, jezelf te waarderen en lief te hebben om wat je bent, blijf je dichtbij jezelf. Hierdoor richten we ons dan op wat we leuk vinden en waar we goed in zijn .We maken ons geen zorgen  om de dingen die we niet kunnen of waar we ons onzeker over voelen, Dan zouden we ook minder kritisch over onszelf EN anderen zijn en minder snel op mensen afgeven.

Er zou een heleboel minder jaloezie, egoisme en hebzucht zijn. Dan was ons leven eenvoudiger en vrolijker.

Zo  zouden we echt compleet onszelf zijn,..... de mens die we bij de geboorte in potentie zijn, de mens die God wil dat we zijn. We zouden zo ons leven op aarde tot een stukje hemel op aarde maken.

Gedurende het hele leven echter passen we ons steeds aan omdat we anders niet gehoord of gezien worden in onze potentie. We zetten een slot op dat liefdes gevoel.

Maar als we  STRALEN  weten we dat we in verbinding zijn met ons hoger zelf, onze ziel.

Een boek dat dit onderwerp uitdiept is;

..................  Liefde uit de Hemel..................

van Lorna Byrne

De volgende beschrijving van een ervaring illusteert mooi hoe het  stralende liefdesgevoel geblokkeerd kan raken.                

                          ERVARING

Ik stond in de box en mijn ouders waren bezig met een zindelijkheidstraining. Ik zat in de box en moest ineens nodig. Ik riep Mama. Ze hoorde mij en antwoordde; 'ik kom eraan lieverd', maar ze kwam niet .

Ik bleef roepen en roepen. Ik snapte maar niet waarom ze niet kwam en begon te huilen. Telkens riep mijn moeder dat ze eraan kwam, maar het duurde eindeloos. Ik probeerde eruit te klimmen maar de box was natuurlijk te hoog.

Ik voelde mij ongelukkig en  a.h.w. in de steek gelaten. Ik riep nog een keer 'MAA-MA', maar dan uiteindelijk kon ik het niet meer ophouden en al huilend deed ik het toch maar in de broek. Je snapt wel wat dat voor mij betekende en voor mijn zelfvertrouwen.

Mijn ouders hadden mij n.l. verteld dat grote jongens op het potje  plassen.

Ik was helemaal overstuur. Ik had een gevoel gefaald te hebben een grote jongen te zijn.

Dit heeft later bij mij voor verlatingsangst gezorgd en ook het gevoel van onveiligheid en 'niet gehoord zijn' aangewakkerd.

Deze ervaringen zitten opgeslagen in het brein en kunnen we niet uitwissen. Hoe harder we proberen  het te deleten hoe sterker de herinnering kan worden. (aandacht doet groeien).

Wat helpt is......  dit gevoel (verlatingsangst) bewust te zijn, te

doorvoelen en te accepteren.....  'gewoon' ermee te zijn. Op dat moment mag alles er zijn. ook de pijn,  Je hebt dan verbinding met jezelf en ben je heel. Hierdoor kun je langzaam loslaten en kom je weer dichter bij je potentie, je wezenskern. Blijf van jezelf houden! Daarna kun je kijken of dit gevoel in het NU, voor de situatie in dat nieuwe moment, een reeël gevoel is., want eigenlijk reageer je op het verleden . Kijk ook naar de gedachtes die je erbij hebt. Uit ervaring heb ik ontdekt dat ik mijzelf met gedachtes behoorlijk in de weg kon zitten (en klein houden). Het volgende boek, waarin ook het voorbeeld verder uitgewerkt wordt, heeft mij daarbij wel geholpen.

 Het vertel over inzichten in het mechanisme van de Geest en van de Ziel;

            ............ als ALLES verandert, verander dan ALLES  ............

                                  van Neale Donald Walsch

VEEL LIEFDE EN STRALENDHEID