Ouder/Kind-welZIJNscoach
Gezien
Door in het dagelijkse leven te observeren en te kijken voel en ontdek ik steeds meer hoe en waar kinderen dingen moeten doen die niet bij hun zielenontwikkeling/wezen passen. Ook hoe ze niet gezien of gehoord worden in hun eigen emotie. Aan de hand van de praktijk kunnen dingen soms duidelijker worden.
Graag deel ik deze waarnemingen met jullie.
Zwembad
Zo was ik laatst in het zwembad. Daar zag ik een papa slepen met een 4 jarig jongetje. Het was een gezellig en liefdevol tafereel. Na een tijdje werd hij op de rand van het bad gezet om dan te kunnen gaan springen/duiken.. Het jongetje ging op zijn eigen manier staan met handjes omhoog en hofdje wat naar voren. Edoch daar riep papa; 'nee, doe je handen strak boven je hoofd recht langs je oren en je knieen recht'!
Hier werd ik geraakt.
Het kindje kreeg dus
1 - een heleboel instructies achter elkaar. (hoofdinformatie), maar
2 - kind heeft op deze leeftijd nog helemaal niet zo'n gevoel van de periferie van zijn lijfje. Hij moest dus gaan denken hoe en waar alles nu zat en zo
3 - werd de spontaniteit en eigen (lichaams-) ervaring van het kind a.h.w. afgenomen.
Tekenen/werkstukjes
Met kinderen worden vaak tekeningen of werkstukjes gemaakt.
Vaak word er door de juf van alles geknipt en het kind mag er dan iets op tekenen. Daarna gaat de juf het dan nog bewerken of iets bijplakken en dan mag het kindje het mee naar huis nemen voor moederdag of zo.
Het kind krijgt daardoor onbewust de boodschap mee dat hetgeen het ZELF gemaakt heeft NIET goed genoeg is. De eigen creatie wordt nog iets mee gedaan.
Het is dan leuk om te onderzoeken wat hier gebeurt, waarom gaat het zo....
​
- omdat papa en mama het dan pas echt mooi vinden of
- omdat juffie ZELF dan blij is dat ze iets moois heeft gemaakt met de
kinderen ?? of
- ...............of............ etc.
​
Kortom dit voorbeeld laat zien dat deze creatie dus eigenlijk niets met de ziel en de schepping van het kind te maken heeft. Er is niets eigens aan.
anders vertaalt;
Wat het kind maakte was niet goed genoeg. Het moest ANDERS en dat betekent dat het kind niet goed genoeg is en anders moet zijn!
​
Kijkvoor meer info op de blog: creativiteit en tips
Verjaardagstaart
De familie zit gezellig om de tafel. Papa, mama, opa's en oma's, de jarige en de broers en het zusje.
Op tafel staan wat lekkere cakjes en natuurlijk een prachtige taart met 3 kaarsjes.
Terwijl er nog een tante en een nichtje aanschuiven vraagt mama wie er alvast een cakjes wil. Een enkeling wil dat wel, evenals het 4-jarige zusje. Hierna wordt er vrolijk gezongen waarna de kaarsjes worden uitgeblazen. HOERA!
Dan snijdt mama de taart aan en deelt uit aan diegene die geen cakje hebben gehad. Na een tijdje komt er zachtjes de vraag van het zusje..."mag ik ook een stukje taart?" Het antwoord...'je hebt toch al een cakje gehad?!" zorgde voor verdriet, en huilend zei ze "maar ik wil ook een stukje taart, ik heb nog geen taart gehad". Het antwoord. "je hebt toch al gehad en al dat zoete is niet goed voor je! Je moet niet altijd alles willen hebben je krijgt genoeg"
Wat hier gebeurde:...................................................................................
Voor deze kleuter was de cake GEEN taart. De enige ECHTE taart was die waar de kaarjes op stonden.Dat was DE verjaardagstaart.
Daarnaast had dit voorval voorkomen kunnen worden als de cakjes pas na het verjaardagsritueel van zingen en blazen uitgedeeld werden, tegelijk met de taartstukjes!
Uit het antwoord van de ouders spreekt een patroon, gedachte of een pijn door van hun eigen innerlijk kind, van datgene waar ze zelf vroeger niet in gezien/gehoord zijn.
Het BELANGRIJKSTE is nu dat de kleuter wel gezien werd in haar verdriet door even met haar te praten waardoor ze zich uiteindelijk toch wel begrepen voelde. En gelukkig kreeg ze nog een lekker stukje taart die ze heerlijk opsmulde.
Knutselen
- Pas het materiaalgebruik aan bij de motoriek van het kind.
Geef de allerkleinsten dikke potloden en grote vellen papier.
Laat ze vooral NIET IN-kleuren.
Ze vinden het heerlijk om het papier en de ruimte te verkennen en
lekker krassen. Niet in de vorm, binnen lijntjes kleuren.
​
- Rond de hoeken van de vellen papier af. Dat is zachter voor de ziel.
De grenzen zijn dan minder scherp. a.h.w. minder zwart/wit.
Bovendien vloeit het papier meer over in het vlak eronder. De
afscheiding is dan minder hard.
​
- Maak versieringen, creaties eerst door papier, b.v. floepapier (dat is
heel dun en wat transparant) wat te laten scheuren i.p.v. te knippen. en
laat dit dan op het papier plakken.
Ook hier geld weer dat dan de randen wat overlopen en de verbinding
met het vlak eronder achter is. .
Bovendien vraagt knippen ook een fijnere motoriek.
- Houd er bij materiaalkeuzes altijd rekening mee dat het kind het meest
gebaat is met direkt contact met materialen van Moeder Aarde Dus het liefst eerst met de handen contact maken met natuurverf. Of ga kleien met aardeklei. Synthetische klei geeft geen zieleverbinding, is koud en afstandelijk.
- Geef kinderen speelgoed van natuurmateriaal. Dan maken ze kennis met
Moeder Aarde. Daar zit een ziel in en zo ontstaat er een
verbinding met hun eigen ziel. Daarom b.v. liever eerst houten speelgoed
alvorens plaistic aan te bieden. Hout is een warm materiaal en neemt de
omgevingstemperatuur aan terwijl plaistic een koud materiaal is. Ook
zijn sythetische knuffels minder prettig dan katoen of wol.
​
Kijk voor meer informatie op mijn blog; creativiteit-tips
Luisteren
In gezelschap hoor ik nogal eens dat men vindt dat hun kinderen niet luisteren. Als ik dan waarneem wat er in het gezelschap gebeurt zie ik dat dat ook zo is, echter...daar ligt wel iets aan ten grondslag. Het kind heeft nl. een voorbeeld gehad!!!. Zij doen zoals het hen voorgeleefd is.
Er wordt blijkbaar ook niet naar hen geluisterd.?!
Hier geld dus weer. Wat je aan je kinderen merkt, over hen zegt, is een spiegel van het eigen gedrag.
Laatst zei mijn kleindochter tegen mij... wat je zegt ben je zelf....
Dit is een heel oud gezegde, maar in dit geval gaat het wel degelijk op. We zien in onze omgeving onszelf. Hoe waardevol.
Het geeft ons de mogelijkheid om inderdaad naar onszelf te kijken en dan te merken hoe en wat wij zelf doen. Als het kind aandacht vraagt zijn we soms geneigd om even niet te reageren., niet te luisteren en dor te gaan met ons eigen ding. Vervolgens gaat het kind steeds harder praten of zeuren en uiteindelijk reageren we toch!! Maar dan is het geen aandachtig luisteren meer. Vervolgens is ontdekt dat harder praten en zeuren helpt. Een volgende keer zal het kind dan ook eerder dat gedrag gaan vertonen om aandacht te krijgen.
.png)
Ook wijzelf voelen ons dan onderbroken en raken geirriteerd en zo blijven wij in een oude patroon hangen. Het contact is niet meer puur.
Om het kind 'luisteren' te leren is het belangrijk dat we dat zelf als voorbeeld voorleven.
Ook kunnen we dan soms ook zeggen dat we het kind gehoord hebben en even bezig zijn, maar toch heel snel naar hun mooie verhaal of hun bijzondere vraag willen luisteren. Dat we dus ECHT geinteresseerd zijn in hun ZIJN, in datgene wat hen bezig houdt.
Dit is een waarlijke voorwaarde om onze kinderen te leren 'LUISTEREN'.
En dat geeft het kind de mogelijkheid om verbinding te maken met elkaar en dan uiteindelijk vooral met zichzelf.!