krant

Krantenartikel

Dit artikel is een reactie op het artikel over 'peuters naar school', in de krant van dinsdag 25 februari. In verband met de ruimte werd een verkorte versie geplaatst.

Daarin wordt als eerste gezegd dat peuters die naar school gaan vooruit gaan in rekenen en taal.

Bij mij komt dan de vraag op; "Is dat dan de basis van het leven ?!"

Naar mijn idee gaat het om Mens te worden en 'leren leven' En daar horen op deze leeftijd nog geen cognitieve dingen bij. Begin bij het begin. Alles leren op zijn tijd. We moeten toch ook eerst leren kruipen voordat we kunnen leren lopen?!. Deze processen verlopen ogenschijnlijk vanzelf. Maar het vraagt wel energie.!!

Vanaf de conceptie tot de tanden-wisseling ontwikkelen zich de organen en het hele fysieke lichaam . Alles wat het kind moet doen wat niet bij die leeftijd hoort kost energie die dan NIET gebruikt kan worden voor deze opbouw. Met alle gevolgen voor later. Een soort onzichtbare roofbouw dus.

Ieder huis wordt op een stevig fundament gebouwd, Zo niet dan stort het later in.!! We beginnen met het fundament en niet eerst met het dak! Zo wordt op deze jonge leeftijd het fundament gelegd waarop het hele leven gebouwd kan worden. De gaten die hier ontstaan zorgen voor instabiliteit in de toekomst. Daarbij kunnen we zelf wel van alles bedenken als b.v. (on)gezondheid met als gevolg zorgkosten etc.

De basis ontstaat doordat het kind kontakt kan gaan maken met zichzelf, met zijn ervaringen en zijn belevingen. Niet met het hoofd! Begin bij het begin en niet met verwachtingen, patronen en redenaties van ouders of maatschappij/hoe het hoort (willen we eenzelfde maatschappij als waarin wij nu leven?).

Als we de wereld willen veranderen is het goed dat we de kinderen juist in deze leeftijd laten opgroeien met allerlei ervaringen dicht bij zichzelf. Daarbij horen ervaringen m.b.t. natuur, spelen, vallen en opstaan, vervelen etc.`Lekker steppen, hollen in het bos, in regen ,wind en sneeuw en hutten bouwen. Of naar de boerderij om te ervaren waar de melk vandaan komt (dat uitleggen is hoofd) gezelschapsspelen doen etc. Kortom het leven beleven. onbevangen en zonder oordeel (van opvoeders/maatschappij). En niet achter de T.V.,computers etc. zitten en kijken. Daar wordt alles voorgeschoteld en kan er niet zelf ervaren of beleefd worden. We weten niet half hoe de kinderen dat opslaan en daar later onbewust op terugvallen. Dan is er dus geen eigen inbreng, maar wordt het nakauwen.

Juist op deze leeftijd is het doel om het kind in verbinding met zichzelf te brengen. Hierdoor ontstaat het kreatieve proces en het zelfstandig denken van het individu. En dat is dus niet onze dingen(die wij met ons volwassen brein bedenken.of denken dat het 'goed' is voor de toekomst) voorkauwen of allerlei (reken en taal)kunstjes leren.

Als het kind de kans krijgt om dicht bij zichzelf zichzelf te ervaren, te mogen ZIJN en met de natuur(lijke) op te groeien dan zullen de cognitieve dingen op latere leeftijd vanzelf gaan. Het zit allemaal eigenlijk al in het kind. Als ieder kind zichzelf kan en mag zijn, dus uniek is, kan het zo zijn eigen bijdrage leveren.

Het is b.v. gebleken dat, als je een kind heel veel naar de sterren laat kijken zonder uitleg of commentaar, dat er dan zo rond het 12 jaar de wiskunde en natuurkunde heel makkelijk gaat. Voor alles is een eigen tijd met een eigen proces. Dat geld voor leren lopen en tanden wisselen, maar ook voor rekenen . taal etc.

Bovendien is het essentieel dat het kind juist op deze leeftijd die verbinding met zichzelf, met zijn diepste wezen kan gaan maken, want daardoor ontstaat het zelfstandig, onafhankelijk en kreatief denken (dus niet gestuurd door impulsen, t.v., reclames, onze oordelen etc.) Hierdoor kan het een eigen bijdrage leveren aan de maatschappij.

En alleen vanuit die eigen uniciteit kan het dan anders gaan denken en handelen dan wat wij bedacht hebben. Hier bouwt zich dus het fundament op van het kind zelf en dus van de toekomst.!