belang van reflectie naar 1ste levensfase
PROBLEMATIEK OP LATERE LEEFTIJD EN REFLECTIE NAAR 1 STE LEVENSFASE, HET FUNDAMENT , HET HUIS.
Aan iedere problematiek ligt iets ten grondslag. Zowel een confrontatie als een verslaving hebben hun 'roots; eerder.
Naast het helpen dmv gesprekken, kennis en inzicht, is het ook van belang om de onderliggende gevoelens en emoties te onderzoeken.
Ze bewust te krijgen en die vooral te DOORVOELEN.. Hierdoor zal een terugval zich minder voordoen.
In de huidige wereld willen we graag met woorden die problematiek oplossen. (willen het probleem. de pijn, weg hebben = een mannelijke benadering))
Door de emotie te doorvoelen kan er ruimte ontstaan en dat kan een mogelijkheid geven om meer in contact met zichzelf te komen. (er is een blokkade opgelost)
Inmiddels is gebleken dat veel issues op latere leeftijd terug te voeren zijn naar de eerste levensjaren.
Vooral het niet gehoord en gezien zijn spelen een grote rol. Ook onder weerstand en confrontaties liggen emoties.
In die eerste levensfase worden we omring met een wereld die meestal denkt het voor ons wel te weten, ons op te voeden. Dat opvoeden is vaak een activiteit van buiten naar binnen. (input). DE kinderen moeten overal aan voldoen. Daardoor wordt de stroom van binnen naar buiten (=hetgeen het kind IS, output) wat afgesloten. Er is geen gelijkwaardigheid. Voelt dan onveilig.
Ook worden we omringd met opmerkingen als; ' doe eens meer je best', 'schiet even op' 'stel je niet aan', 'stop nou eens met dat gegil' 'ga eens wat doen', 'doe niet zo gevoelig', 'doe wat ik zeg' etc. etc.
Zo ontstaan o.a. ook schuld en schaamte. Opmerkingen komen in het kind binnen op een onbewuste laag en worden zo een werkelijkheid die tot gewoonte wordt. Werkt bij reclame eigenlijk net zo. We zien/horen iets, besteden er eigenlijk geen aandacht aan. maar in de winkel hebben we ineens dat speciale item in onze kar liggen??!!
Zo vormt gewoonte dan het gedrag. Er wordt a.h.w. iets in het kind 'gelegd' en dat geeft het gevoel dat je blijkbaar bent wat de ander vind. en zijn we als ouderen ook niet steeds aan de buitenwereld advies aan het vragen vooral om te horen of je het wel goed doet?!
Een kinderziel is puur en een en al Liefde. en zachtheid. Onbevangen. oordeeloos en onvoorwaardelijk. De oordelen nemen ze over.
Het wil zijn ouders/begeleiders, per defenitie gelukkig zien en doen daar van alles aan. Ze gaan PLEASEN, en passen zich dan ook aan aan datgene wat de begeleiders van ze willen.
Dat lijkt niet altijd zo, omdat dat wel gepaard kan gaat met de nodige confrontaties, maar dat is omdat het eigenlijk voor het kind zelf niet klopt. Ook hun reactie is afhankelijk van temperament, karakter etc. Het kind komt dan met zichzelf (eigen identiteit) in de knoop en voelt zich niet veilig. Dat geeft een machteloos gevoel met boosheid, angst , niet gezien voelen etc. als gevolg.
enne…. komen we dat ook niet in onszelf tegen.?! Hier speelt dan ons eigen innerlijke kind (onbewust) een rol !
Kleintjes kunnen zich alleen duidelijk maken via emoties. Dat is wat ze ZIJN. Ze kunnen nog niet beredeneren en uitleggen wat ze voelen. Hun brein werkt anders.
Maar als een kind in deze eerste levensfase niet mag ZIJN en niet gezien en gehoord wordt wie het in essentie is hoe kan hij/zij dat zelf later dan?
Door in deze fase WEL er te mogen ZIJN en je emoties te mogen hebben maak je contact met zichzelf in leer je jezelf kennen. Hierdoor ontstaat een verbinding met het ZELF.
Hier ligt de basis om verantwoordelijkheid te kunnen nemen voor je eigen handelen en emoties met de bijbehorende gevolgen. Hierdoor wordt dan vanzelf niet de schuld steeds aan de buitenwereld gegeven.
Dit zijn zo een paar wetenswaardigheden over de ziele-ontwikeling van de eerste levensfase, die een relatie kunnen hebben met de issues die we als coach tegenkomen.
Eigenlijk is coachen een vorm van aandacht geven en de ander ZIEN en die dan in hun eigen Licht zetten. En wil dat langdurig helpen dan is het echt zinnig om de emoties bewust te krijgen, en te laten doorvoelen. En zelfreflectie kan daarbij een grote steun zijn.
Misschien geeft dit wat inzicht.
De dingen die we later tegen komen lijken vaak over het jonge kind te gaan. Dat wordt dan ook wel je innerlijk kind genoemd.. Daar wordt het fundament gelegd om hun 'HUIS' op te bouwen! Als dat niet stevig is dan kan het verzakken e.d. Veiligheid geven is daarbij de grootste pilaar tot vertrouwen , zowel in jezelf als in de ander.
JE ZELFBEELD BEPAALT DE KIJK NAAR DE ANDER EN DE WERELD.
ZELF-LIEFDE EN VERTROUWEN.