Ouder/Kind-welZIJNscoach
Artikel in de Paaseditie van het tijd-schrift
VRIJE OPVOED KUNST
Sinds juni is het ook te lezen in het tijdschrift
'rondom het jonge kind'
REACTIE OP ARTIKEL 'BEGRIP KOMT VOOR BEGRIJPEN' VAN PHILIP GELITZ. Toen ik het artikel van Philip Gelitz las werd ik tot op het bot geraakt. Het is ZO ONTZETTEND WAAR en ZO WEZENLIJK. In vervolg daarop wilde ik nog een aantal dingen onder de aandacht brengen.
In de levensfase van 0-7 jaar, of eigenlijk van de conceptie tot de tandenwisseling wordt het fundament gelegd voor het huis(van de ziel) voor dit aardeleven. Het is de fase waarin de organen en het verdere fysieke lichaam opgebouwd worden. Alles wat van het kind gevraagd wordt dat niet ziele-eigen is vraagt energie die dan niet kan worden benut voor deze opbouw. Met de nodige gevolgen voor later.
Het is goed om te weten dat het kind in deze fase puur emotie IS en daarover geen beheersing heeft. Die kwaliteit is nog niet aanwezig. En, ja heus, die komt later echt.! Net zoals er een tijd is dat het ZELF van binnnenuit leert lopen (dat leren wij ook niet aan !).
GRENZEN
We kunnen dat wel 'trainen', maar dat is dan een cognitief proces. Daarmee trekken we het kind weer naar het hoofd.(zie artikel Philip). Het komt dan niet van binnenuit. Het kind gaat a.h.w. een 'kunstje doen', iets wat wij willen. Hierdoor komt de verbinding met zichzelf niet tot stand.
We willen echter dat het kind gaat worden zoals het bedoeld is. Het kind heeft daarvoor ruimte nodig. Liefde en aandacht om datgene waar het zelf aan toe is naar buiten te brengen op zijn/haar unieke wijze. (dus niet zoals wij dat als opvoeder goed vinden). Dat betekent niet dat we geen grenzen aan hoeven te geven, maar dan wel vanuit innerlijke kracht! Ook niet afdwingen, maar voorleven.
De ziel draagt veel wijsheid in zich, maar kan dat nog niet uiten en verwoorden. Dat maakt het kind soms machteloos, boos en eenzaam. Het jonge kind leeft bovendien vanuit de verwondering en is nog open en onbevangen. Onze eigen onbevangenheid en het oordeelloos waarnemen geeft ons de kans om het kind in zijn pure wezen te zien. Een mooi geschenk om daar zelf weer wakker in te worden. Want bij volwassenen is de onbevangenheid ondergesneeuwd onder doelgerichtheid, patronen en oordelen. Die ontstaan zodra het denken, weten en moeten zijn intrede doen.
De jongste kinderen leven sterk vanuit de maankwaliteit(nabootsing). Er is een natuurlijke neiging om de omgeving gelukkig te zien ( te pleasen). b.v. reageren wij steeds heel enthousiast op een glimlach dan zal het kind steeds meer gaan lachen om ons te plezieren. Het kan dan ook een mechanisme ontwikkelen om op die manier gezien te worden.
ONBEVANGENHEID
Vóór de geboorte leeft de ziel in een vrije ongebonden staat; in een ruimte vol Liefde en Licht; in een toestand van pure werkelijkheid. Door de geboorte komt de ziel op aarde in een schijn van die werkelijkheid. Een behoorlijke beperking dus. Hoe moet dat dan voor een ziel zijn?!. Om dat wat in te leven kunnen we onszelf voorstellen alsof we gepropt worden in een harnas wat veeeeel te klein is (ziel komt in lichaam). Vervolgens komt de baby op aarde: een heel andere zwaartekracht, heel andere bewegingen, ineens zelf ademhaling en eten(mens in dat harnas gaat onder water). Verder zie je daar allerlei vomen die je aanraken en allerlei klanken voortbrengen die je totaal niet begijpt. Hoe eenzaam en verlaten kun je je dan voelen! Dat roept soms ook heimwee op. Maar een veilige omhulling van de buitenwereld zorgt er, samen met de verwondering van de ziel van het kind, voor dat het allemaal onbevangen ervaren kan worden. Zonder oordeel!!
Hiermee wordt dan ook duidelijk dat de zwangerschap een
goede basis kan geven aan de veiligheid van de baby. Juist nu al kontact te maken, te zingen, te praten en te masseren geeft het nieuwe mensenkindje een welkom gevoel. Door te weten dat alles wat er zo in deze tijd gebeurt ook een effect heeft op de baby, doet ons makkelijker beslissen deze 9 maanden meer in rust en aandacht met jezelf (ons beiden) om te gaan.
Er wordt nog wel eens tot het laatst doorgewerkt met de opmerking...'ik neem mijn zwangerschaps-verlof wel op als de baby er is'....(maar de baby is er toch al!). Zwangerschaps-verlof heeft duidelijk een functie. In deze periode het contact verdiepen en samen rust vinden voor de verdere indaling komt ten goede van de toekomst van zowel moeder als baby. Immers aandacht geeft veiligheid, vertrouwen en geborgenheid.
TASTZIN
In het begin staan alle zintuigen open, maar de tastzin is het belangrijkst. Dit vraagt duidelijk om mooie, zachte en natuurlijke materialen als eerste kennismaking met Moeder Aarde. Daarnaast helpen liefdevolle aanrakingen de baby meer verbinding te maken met het lichaam en zijn/haar begrenzing te ervaren.
De tijdgeest brengt met zich mee dat de kinderen al vroeg heel wakker zijn. Alles komt binnen, wordt gehoord en gevoeld.. Ze voelen haarscherp aan of het denken, voelen en handelen van de ouders/begeleiders met elkaar overeenstemmen. Ze lezen onze lichaamstaal, dus het maakt eigenlijk niet uit wat je zegt. De hoogintelligente kinderen komen dan nog wel eens in relationele problemen. Ze voelen a.h.w. de discrepanties, raken in verwarring en bedenken dan een handige oplossing. Hierdoor ontstaat er vervolgens geen verbinding met hun eigen emotie/innerlijke belevingswereld. En juist op deze leeftijd ontwikkelt zich de verbinding met zichzelf en daarmee het zelfstandig onafhankelijk denken.
ONBEVANGENHEID
Vaak worden problemen, angsten en bezorgdheden besproken in het bijzijn van de kinderen. Het zijn vaak onderwerpen, visies en oordelen die de kinderen opvangen. Vroeger kon dat. Toen was het bewustzijn van het jonge kind anders. Die speelden door in hun eigen wereldje . Nu wordt alles gehoord of gevoeld wat er (on)bewust bij de ouders leeft. De onbevangenheid raakt daardoor te vroeg gevuld met volwassen onderwerpen. Zo komen de oordelen, bevindingen en patronen op een te jonge leeftijd in de ziel en worden dan op een onbewuste laag meegenomen. (het wordt ingeprint). Zo geven we ONZE wereld door.
Het is goed om even stil te staan bij wat we als ouderen zoal bespreken waar ons kind bij is. Ook bij het ophalen van school wordt er nogal eens met juf over het kind gesproken!!
VERVELEN IS SCHEPPEN.
Door de wakkerheid is het verleidelijk om je kind als maatje te zien en het te betrekken bij allerlei beslissingen over zaken die ze nog niet kunnen overzien(al lijkt het, door hun manier van praten, wel zo). Ook hierdoor wordt het vervroegd naar het hoofd getrokken. In de huidige tijd hebben opvoeders het zo druk dat zij geen 'speel'ruimte hebben, zodat alles lijkt te MOETEN waar het kind bij is. De kinderen zijn dan meer een onderdeel van het geheel geworden. Het is moeilijker om het kind nog als kind te zien.
Voor bewustzijn van de ziel is ook STILTE (=ziele-voeding) nodig. Kunnen we dat zelf nog? En kunnen we ons kind nog de ruimte geven om zich te vervelen? Wij vinden het leuk om ze naar allerlei clubs te laten gaan, maar juist de 'stilte' is het moment waarin ze verbinding maken met binnen en dingen verwerken of er ontstaan nieuwe ideeen. Helemaal vanuit hunzelf. VERVELEN IS SCHEPPEN! Hier klinkt STILTE als muziek in de oren.
_jfif.jpg)
Is het ook niet heerlijk om het kind buiten regen, wind, zon etc. te laten beleven, ervaren en voelen of naar de boerderij te gaan; samen, zonder uitleg, zonder woorden, samen puur ervaren waar de melk echt vandaan komt!
WAKKER BEWUSTZIJN
Daarnaast is er ook een verschil tussen het.....'ophalen van je kind na je werk' en .....'het thuiskomen uit je werk BIJ je kind'. In de eerste situatie komt ieder uit een eigen energie en bouwen vervolgens samen een nieuwe op. In de 2de situatie komt de mama thuis IN de energie van het huis en het kind. Dit laatste vraagt wat zorgvuldigheid m.b.t. de intimiteit waar je invalt. Het helpt dan om contact te maken met de stiuatie en je kind om samen te bewonderen wat er zoal gemaakt en waarmee gespeeld is. Kom aan in je huis. Soms is het verleidelijk om 'neer te ploffen', thee te drinken en eigen energie neer te zetten of de kreatie van het kind op te ruimen omdat dat wat rommelig voelt.
Bij dit alles geldt weer dat de bewustzijnsverandering van het kind een enorm appel doet op de opvoeder om zelf bewust te veranderen. Het wakkere bewustzijn van de kinderen vraagt nu ook een wakker worden van het bewustzijn van de ouders/begeleiders. Evenzo van Opa's en Oma's. Want oppas-opa en -oma zijn vraagt toch wat anders dan gewoon lekker Opa en Oma ZIJN !
RUIMTE GEVEN
Onze bijdrage aan de Nieuwe Aarde is het wezenlijke van het kind naar buiten laten komen. Dat betekent dat het kind een verbinding maakt met zichzelf/ziel Dit doen we door hen ruimte te geven, zichzelf te laten ervaren en ontdekken zonder dat we alles willen voorkomen, oplossen, verklaren of uitleggen. Een computerspelletje of T.V. zal niet bijdragen aan een verbinding met hun ziel. Ze worden volgestopt met andermans ideeen en oplossingen. Het vraagt zelfs levenskrachten. Immers er wordt van alles voorgedaan en uitgelegd zonder dat het kind het zelf kan voelen, proeven en experimenteren. Een hut ZIEN bouwen op T.V. is anders dan het ZELF doen en daardoor kreativiteit ontwikkelen. Het kind is geen deel van het spel. Het kijkt ernaar en moet het begrijpen (hoofd). Er wordt iets van buitenaf opgelegd. Doordat het zelf niet ervaart maakt het dus geen verbinding met zichzelf en kan zo ook geen vertrouwen in eigen ideeen en uniciteit ontwikkelen..
Ook bij pijn/emotie-evaring kunnen we helpen om die verbinding te maken. Als en kind zich stoot tegen een stoel wordt het kind verdrietig of boos. Soms hoor ik dan. 'goh wat een stoute stoel he'. Maar... hiermee leg je dan het gevoel bij de stoel, dus BUITEN het kind zelf. Als je bij het troosten iets zegt als..... 'goh jij bent wel verdrietig', of 'het doet je wel pijn he?' of ' ben je boos?' wordt het kind a.h.w. verantwoordelijk voor zijn eigen pijn en raakt niet afhankelijk van wat de ander doet (= schuld geven aan de buitenwereld). Bovendien wordt het kind GEZIEN in zijn emotie. (het mag pijn hebben).
SPIEGELINGEN VAN EIGEN EMOTIES
Boeiend is te vermelden dat strubbelingen, emoties en confrontaties die er zoal in deze levensfase afspelen tussen kind en ouder/begeleider vaak spiegelingen zijn van de eigen emoties (je innerlijk kind dat niet gezien is en geraakt wordt). Het pure en onbevangen kind oordeelt (nog) niet, manipuleert niet . HET IS. Het oordeel wat je in het kind lijkt te lezen is je eigen oordeel. Hieraan zouden we onszelf moeten ontwikkelen en oude patronen, emoties en oordelen herkennen en loslaten.(dus meer met onszelf verbinden) Een mooi geschenk van het kind. En als wij eerlijk met onszelf omgaan krijgen zij vanzelf ook de ruimte die ze zo nodig hebben. Kortom, opvoeden is dus 'simpelweg':
Het kind een bedding geven om zichzelf te ontdekken, zich met zichzelf te verbinden.
(....en daarbij jezelf ontmoeten...).
